Uit.

Hij was groot en zwart.
Oud ook.
En groot.
Eerst vond ik hem maar eng, maar toen ik eenmaal een beetje aan hem gesnuffeld had was hij best oké. Ik sprong en rende om hem heen.
Blafte, likte aan zijn oren.
Rende nog maar wat rondjes om hem heen.

Maar hij wilde niet.
Hij wilde niet eens spelen!
Wilde veel liever aan de blaadjes en de grassprietjes op de grond snuffelen.
Nou ja.
Saai hoor.

Maar ik gaf niet op.
Ik bleef rennen, springen en in zijn oren bijten.
Uiteindelijk gaf hij toe, en heeft hij twee rondjes met me gerend.
Twee rondjes maar!
Ik vind die jonge hond van de vriendin van Tylani toch leuker.

In het park kwamen we een oude man tegen met een evenoude labrador.
Alle angsten dat Maylinn nog niet genoeg met honden gesocialiseerd zou zijn waren overduidelijk ongegrond. Geweldig om te zien hoe zij probeerd een oude reu te overtuigen van de lol van spelen...