Natuurvriend

Wij zijn onderdeel van de natuur.
IK ben onderdeel van de natuur.
We moeten de natuur, onze omgeving opruimen.
Zo ook dode blaadjes bij planten, die horen niet bij een levende plant.
Ach als ik toch bezig ben, waarom haal ik niet alvast de half-levende blaadjes weg, zo vaak ben ik hier niet.
Zo, de pappa en mamma van Nanne zullen nu wel heel trots op mij zijn =)

Maar waarom Nanne mij nou telkens van mijn werk afleid met zo'n stom touw....

Uit.

Hij was groot en zwart.
Oud ook.
En groot.
Eerst vond ik hem maar eng, maar toen ik eenmaal een beetje aan hem gesnuffeld had was hij best oké. Ik sprong en rende om hem heen.
Blafte, likte aan zijn oren.
Rende nog maar wat rondjes om hem heen.

Maar hij wilde niet.
Hij wilde niet eens spelen!
Wilde veel liever aan de blaadjes en de grassprietjes op de grond snuffelen.
Nou ja.
Saai hoor.

Maar ik gaf niet op.
Ik bleef rennen, springen en in zijn oren bijten.
Uiteindelijk gaf hij toe, en heeft hij twee rondjes met me gerend.
Twee rondjes maar!
Ik vind die jonge hond van de vriendin van Tylani toch leuker.

In het park kwamen we een oude man tegen met een evenoude labrador.
Alle angsten dat Maylinn nog niet genoeg met honden gesocialiseerd zou zijn waren overduidelijk ongegrond. Geweldig om te zien hoe zij probeerd een oude reu te overtuigen van de lol van spelen...

Dramaqueen.

Laat me niet alleen!
Nee!
Zie je dan niet dat er niets aan is zo heel alleen?
Ik wil naar jou!
Bij je voeten liggen, je tenen likken, geknuffeld worden.
Ik wil best liggen en slapen hoor, maar wel bij jou.
Daar.
Zeker niet hier.
O nee.
Vooral niet hier.
Hier ben ik alleen.
Alleen en vast.
Aan een nare, nare riem.
En jij bent helemaal daar.

Als ik nu heel hard jank, kom je dan?
Als ik dan nog harder jank, kom je dán?
Kom nou!
Ik wil dat je kóhóhómt!
Waarom ben je zo ver weg?

Drie meter is echt veel te ver weg...

Ik moet alleen aan de riem leren liggen.
Tylani en Nanne zijn heel standvastig en vastbesloten niet te reageren op mijn pogingen hun aandacht te trekken. En ik doe nog wel zo mijn best!
Flauw hoor..

Dromeland.

Hik.
Hik Hik Hik HIK.
Hik. Hips.
Hips. Hips.
Hik.

Ik hik in mijn slaap.
Dat is heel normaal voor jonge hondjes.

Waarom dat nou zo grappig is dat mijn baasje voor mijn bench moet komen zitten kijken en me wakker maken...